گیرم بعجز دامنت و جان سپارمت از آذر بیگدلی غزل 45

1 گیرم بعجز دامنت و جان سپارمت شاید که گامی از پی نعش خود آرمت

2 گر کشته رشکم، امشب از آن کو نمی روم کز دل نیایدم برقیبان گذارمت

3 هر حرف گفتمت، ز رقیبان شنفتم آه؛ نامحرمی و، محرم خود میشمارمت!

4 تیغم زنی و، دم نزنم؛ آه چون کنم؟! دانم که دشمن منی و دوست دارمت!

5 آذر ز حیله یار بدل بردن آمده است امشب بپاسبانی دل می گمارمت