تا چند بکویش ایستم من از مشتاق اصفهانی غزل 258

1 تا چند بکویش ایستم من پندارد یار نیستم من

2 در باغ سحر شدم ببویش خندید گل و گریستم من

3 خوش آنکه چو شاه و بنده در بزم بنشیند یار و ایستم من

4 من قطره تو بحر در حقارت پیداست بر تو چیستم من

5 زین زندگیم چه فیض مشتاق گیرم بی‌یار زیستم من