در تاریکی ز بس که از مسعود سعد سلمان رباعی 289

1 در تاریکی ز بس که می بنشینم در روز چو شب پرک همی بد بینم

2 باشد چو شب ار خوابگهی بگزینم از پهلو و دست بستر و بالینم