بر ما گذر ار آرد در دیده از جهان ملک خاتون غزل 840

1 بر ما گذر ار آرد در دیده کنم جایش جان در تن ما آید از قد دلارایش

2 ایثار قدوم او جز جان چه بود ما را تا همچو درم ریزم بر قامت و بالایش

3 جانانم اگر روزی در باغ گذار آرد صد سرو خجل گردد از قد دلارایش

4 گل گر رخ او بیند در دست فرو ریزد سرو ار قد او بیند پیچیده شود پایش

5 جستم گل خوش بویی در باغ مرا گفتند گل در عرق شرمست از عارض زیبایش

6 گفتم به چمن سروی چون قامت او باشد گفتا نبود در باغ یک سرو به همتایش

7 جانست مرا لعلش در ما چه زنی آتش با دست سر زلفش زنهار مپیمایش