1 هرگز از یاد نخواهد شدنم صحبت دوست کی فراموش شود چون همه هستی من اوست

2 بی سهی سرو و سمن سای تو ایجان جهان همچو اوراق دلم خون جگر تو بر توست

3 تا برفتی ز برم در نظرم قامت تو راست مانند سهی سرو روان بر لب جوست

4 نفسی وصل ترا من بجهانی ندهم که قناعت نکنند اهل دل از مغز بپوست

5 گر کشد مهر رخت بر دل من تیغ رواست هر بدی کز طرف دوست رسد جمله نکوست

6 جان بکام دل دشمن ندهد پس چکند آنجگر سوخته ئی کش نرسد دست بدوست

7 نه بکام از تو چنین دور فتاد ابن یمین چه کند دور فلک را چو ستم عادت و خوست