صبا را گرد سر گردم، که از از حزین لاهیجی غزل 344

1 صبا را گرد سر گردم، که از کوی تو می‌آید سمن را جان برافشانم، کز او بوی تو می‌آید

2 زبان نکته‌سنجان در دهان انگشت حیرت شد تکلّم الحق از چشم سخنگوی تو می‌آید

3 اگر خواهی که باز آید دل، ای آرام جان بازآ علاج وحشت از رم خورده آهوی تو می‌آید

4 گشاد تیره‌بختان از خم زلف تو می‌خیزد شب ما روز کردن، از بر روی تو می‌آید

5 حزین، دیر و حرم را مست دارد ذکر توحیدت به هرجا گوش دادم، بانگ یاهوی تو می‌آید