من خاک تو در چشم از اوحدالدین کرمانی رباعی 167

1 چون کار به جدّ و جهد ما برناید دلتنگ مشو که آنچنان می باید

2 چون نور فرا رسد چنان بگشاید کز دامن صبح روز روشن زاید

1 با قوّت پیل مور می باید بود با ملک دو کون عور می باید بود

2 این طرفه تر است حال هر بی ادبی می باید دید و کور می باید بود

1 یا رب تو مرا به ژنده ارزانی دار غم را به من فکنده ارزانی دار

2 تاج و کمر و تخت به سلطان دادی درویشی را به بنده ارزانی دار