1 کی عقل به سر حدّ جمال تو رسد بی جان به سراچهٔ وصال تو رسد

2 گر جملهٔ ذرّات جهان دیده شود ممکن نبود که در جمال تو رسد

1 تا با خلقی تو بی گمان بی دینی تا قبلهٔ تو خلق بود مسکینی

2 از هرچه جز اوست دیده و دل بر دوز تا سلطنت اول و آخر بینی

1 سرّ قدر از جهانیان پنهان است آن سر به طریق عقل نتوان دانست

2 در جستن آن نقطه که مقصود آن است چون دایره هرک هست سرگردان است