بدم دوش با آن نیازی از مسعود سعد سلمان غزل 14

1 بدم دوش با آن نیازی به هم زده پیشم از بی نیازی علم

2 همه گوی از روی او لاله رنگ همه حجره از موی او مشک شم

3 نشاط اندر آمد ز در چون نسیم ز روزن برون رفت چون درد و غم

4 ز شادی رویش بخندید جام ز اندوه جانم بنالید بم

5 چو نرگس همه چشم گشتم از آنک چو لاله همه روی بود آن صنم

6 بدو گفتم ای کرده جانم غمی بدو گفتم ای کرده پشتم به خم

7 نعم از برای چه ناموختی همه زلف تو پر حروف نعم

8 به من گفت اینم که بینی همی نه افزون شوم زینکه هستم نه کم

9 گزیده ترین عادت من جفاست ستوده ترین خصلت من ستم

10 مپیوند با یار بد مهر مهر مکن پیش معشوقه محتشم