مرا چو دامن وصلت شبی از جهان ملک خاتون غزل 688

1 مرا چو دامن وصلت شبی به دست آید و یا ز زلف تو تاری گرم به شست آید

2 ز لعل تو بر بایم به حیله بوسی چند اگرچه غمزه خونریر یار مست آید

3 هرآنکه چشم تو را دید و آن لب میگون یقین شدم که از آن باده می پرست آید

4 به ناز اگر بخرامی دمی سوی بستان به پیش قامت تو سرو ناز پست آید

5 به رغم سرو چمن دلبرا ز جا برخیز که با وجود قدت سرو در نشست آید

6 به کارگاه خیال از تو می کشم نقشی مگر حریر وصالم شبی به دست آید

7 به روی من بگشا از جهان دری یا رب مباد آنکه در وصل او به بست آید