تا چند دریغ قلم رانده خورم از مجد همگر رباعی 533

1 تالعل تو سنگبار باشد بس دیده که اشکبار باشد

2 در بحر غم تو هر که افتد در آرزوی کنار باشد

1 بر من زمانه کرد هنرها همه وبال وز غم بریخت خون جوانیم چرخ زال

2 در تنگنای حلقه این اژدهای پیر شد چون لعاب افعی در حلق من زلال

1 تو را چو در همه عالم به حسن یکتانیست ازان به حال منت هیچگونه پروا نیست

2 تو را به ماه درخشنده نسبتی نکنم که ماه را رخ گلگون و چشم شهلا نیست