با شیخ خانقاه می ناب می از جویای تبریزی غزل 813

1 با شیخ خانقاه می ناب می زنم ساغر بطاق ابروی محراب می زنم

2 در دیده ام خیال تو هر دم بصورتیست هر لحظه نقش تازه ای بر آب می زنم

3 رسوائیم ز یاد بناگوش او فزود می در حجاب چادر مهتاب می زنم

4 دستم به کار سینه نیامد اگر ز ضعف مشت از تپیدن دل مهتاب می زنم

5 زاهد تو و صلاح و عبور از پل صراط من رند می پرستم و بر آب می زنم

6 جویا ز گریه ای که عطا شد بدیده ام صد طعنه بر روانی سیلاب می زنم