ایلچیِ بادِ صبا از حکیم نزاری قهستانی غزل 479

1 ایلچیِ بادِ صبا می‌رسد پیکِ سلیمان ز کجا می‌رسد

2 زهره ندارم که برید صبا راست بگویم ز کجا می‌رسد

3 مُنهیِ عشق است که جبرئیل‌وار دم به دم از غیب فرا می‌رسد

4 تا به که دادند زمامِ مراد ورنه به تخصیص که را می‌رسد

5 نیک به بد می‌نرسد بد به نیک زان که سزا هم به سزا می‌رسد

6 جاذبهٔ سابقهٔ فطرت است هرچه به اخوانِ صفا می‌رسد

7 بر که عیان است بهشتِ برین تا که به سر وقتِ رضا می‌رسد

8 هر نفس از سدره به گوشِ دلم بی‌لغت و حرف ندا می‌رسد

9 زار همی نال نزاری که زار نالهٔ عشقِ تو به ما می‌رسد