کم‌خور ای‌ نادان‌ و بر این گفته از قاآنی قطعه 102

1 گاه ط‌رب و رو‌ز می و فصل بهارست جان خرم و دل فارغ و شاهد به‌کنارست

2 باد سحر از آتش گل مجمره سوزست خاک چمن از آب روان آینه‌دارست

1 این خط بی‌خطا که به از نافهٔ ختاست گر مشک چین ز طیب همی خوانمش خطاست

2 دارد ضیای اختر اگرچه سیاه‌روست دارد بهای‌گوهر اگرچه شبه نماست

1 چه مایه مایلی ای ترک ترک و خفتان را یکی بیاو میازار چهر الوان را

2 هوای جنگ چه داری نوای چنگ شنو به یک دو جام می‌کهنه تازه‌کن جان را