گر شبکی نشستمی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1052

1 گر شبکی نشستمی با بُتِ خویش رو به رو وه که چه عیش کردمی تازه به تازه نو به نو

2 گه لبکش مزیدمی گه زنخش گزیدمی گه گلِ وصل چیدمی رنگ به رنگ بو به بو

3 گه شکرش ربودمی گه کمرش گشودمی گاه ز وصل سودمی سینه به سینه رو به رو

4 هم چو قدش ندیده ام سرو به هیچ بوستان گر چه بسی بگشته ام باغ به باغ جو به جو

5 چند ترا طلب کنم خانه به خانه در به در چند گریزی از برم کوچه به کوچه کو به کو