گر تو به سر راه از اوحدالدین کرمانی رباعی 112

1 ما بر لگن عشق سواریم چو شمع نقش همه کس فراپذیریم چو شمع

2 عشّاق قلندریم و شرط است که ما آن شب که نسوزیم بمیریم چو شمع

1 آن را که قناعتش صناعت باشد هر چیز که گفت و کرد طاعت باشد

2 زنهار طمع مدار الّا به خدا کاین رغبت خلق نیم ساعت باشد

1 قومی هستند کز کله موزه کنند قومی همه عمر در سر روزه کنند

2 قومی دگرند ازین همه نادرتر هر شب به فلک روند و دریوزه کنند