گر دوش بتم تالۀ من بشنودی از کمال‌الدین رباعی 791

1 هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود شاد شوم اگر ترا ، از غم من خبر شود

2 بی تو تنم ز لاغری، گشت برای صفت که گر دست در آه من زند، تا بستاره برشود

1 لشکر نوروز بصحرا رسید موسم شادیّ و تماشا رسید

2 ز آمدن گل ببشارت ز پیش عید رسید اینک و زیبا رسید

1 رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد خطی چنان که ز مشک سیاه نتوان کرد

2 چگونه بوسه توان زد برای رخ نازک که از لطیفی در وی نگاه نتوان کرد