گر عاشقی، از گنه چه باک از سلیم تهرانی غزل 332

1 گر عاشقی، از گنه چه باک است خورشید به هرچه تافت پاک است

2 داغ دلم از غبار خاطر چون حلقه ی دام، زیر خاک است

3 هرجا برخاست صرصر عشق آنجا دو جهان، دو مشت خاک است

4 نسبت ازلی اگر نباشد چون نخل کدو شبیه تاک است؟

5 تا چند گره زنیم چون دام بر پرده ی دل که چاک چاک است

6 لیلی هر چند آن قدر نیست مجنون ز برای او هلاک است

7 صد جامه اگر چو گل بپوشم در نیم نفس، تمام چاک است

8 ناخن همه کس سلیم دارد گر سینه نمی کند چه باک است