گر دلم در زلف پنهان کرده‌ای از کمال خجندی غزل 489

1 گر دلم در زلف پنهان کرده‌ای پیدا شود مشک غمازست و این دزدی از او رسوا شود

2 ناحق افتادست زلفت در کف هر مدعی چون بدست ما بیفتد حق بدست ما شود

3 ای صبا بر گوی امشب از زبان ما به شمع سوختی پروانه ها را باش تا فردا شود

4 گرم شد بازار حسنه از آتش رخسار تو وقت آن آمد که زلفت بر سر سودا شود

5 خاک آن در در نظر جنت طلب زاهد هنوز چشم نابینا کجا از توتیا بینا شود

6 شوق بالای بلند تست آن کز هر تنی جان علوی را هوای عالم بالا شود

7 آن لب خندان چو بیند در حدیث آید کمال بلبل خاموش چون گل بشکفد گویا شود