اگر چشمی به زیر افکنده از جویای تبریزی غزل 1074

1 اگر چشمی به زیر افکنده باشی چو خورشید برین تابنده باشی

2 کم از مهر سلیمانی نباشد اگر دل را ز دنیا کنده باشی

3 به کیش ما به از صدساله شاهی است اگر یک دم توانی بنده باشی

4 شکست قیمتت در خود فروشی است مگو از خویش تا ارزنده باشی

5 ز گلگلشت بهشت افتاده‌ای دور ز سوء خلق اگر آکنده باشی

6 ترا بس سرخ‌رویی رنگ خجلت گر از کردار خود شرمنده باشی

7 اگر خود را نبینی مردمک‌وار به چشم مردمان زیبنده باشی

8 نجوید تا کسی جویا نیابد اگر جوینده‌ای یابنده باشی