اگر دوری ز من در آرزویت از محتشم کاشانی غزل 390

محتشم کاشانی

شعربعدی

972 / 390

شعر قبلی

خانه / محتشم کاشانی / دیوان اشعار محتشم کاشانی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 390

1 اگر دوری ز من در آرزویت زار می‌میرم وگر پیش منی از لذت دیدار میمیرم

2 ز درد هجر زارم بر سر من زینهار امشب گذاری کن که من زین درد بی‌زنهار می‌میرم

3 بسویم بین و یک حسرت برون کن از دلم جانا که از نادیدنت با حسرت بسیار می‌میرم

محتشم کاشانی

شعر شعر کهن غزل محتشم کاشانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از محتشم کاشانی

1 بترس از آن که درآرد سر از دهان من آتش به جانب تو کشد شعله از زبان من آتش

2 بترس از آن که ز آمیزشت به چرب زبانان شود زبانه‌کش از مغز استخوان من آتش

1 بود دی در چمن ای قبلهٔ حاجتمندان دل ز هجر تو و وصل دگران در زندان

2 پر گره گشت درونم ز تحمل چون مار بر جگر به سکه در آن حبس فشردم دندان

1 رخت که صورت صنع آشکار از آن پیداست نشان دقت صورت نگار از آن پیداست

2 قدت که بر صفتش نیست هیچ کس قادر کمان قدرت پروردگار از آن پیداست

شعربعدی

972 / 390

شعرقبلی