گر زهد کنی سوز وگدازت ببرد از عطار نیشابوری مختارنامه 17

1 چو می‌رفتند بر بالای کهسار نسیم صبحدم آمدبه گلزار

2 به دامانش بزد بلبل به دستان ز بهر دلستان آن هر دو دستان

1 من با تو هزار کار دارم جانی ز تو بی قرار دارم

2 شب‌های وصال می‌شمردم تا حاصل روزگار دارم

1 ز خود بگذر که مائی عین مائی که از دیدار خود ما مینمائی

2 زخود بگذر جهان جان نظر کن از این گفتار کل خود را خبر کن

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند