گر مرد رهی همدم و همدردم باش از عطار نیشابوری مختارنامه 14

1 به گل بلبل همی گفت ای دل افروز چراغ مهربانی را برافروز

2 بیا کامشب شب ناز و نیاز است چو زلف ماهرویان شب دراز است

1 اگر دردت دوای جان نگردد غم دشوار تو آسان نگردد

2 که دردم را تواند ساخت درمان اگر هم درد تو درمان نگردد

1 این سیرین گفت جانم در جسد بر کسی هرگز نبرد الحق حسد

2 زانکه نیست از دو برون حال ای اخی یا بهشتیست این کس ویا دوزخی

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند