گر دست غم تو دامن من از انوری ابیوردی رباعی 134

1 دل راه صلاح برنمی‌گیرد کردم همه حیله درنمی‌گیرد

2 معشوقه دگر گرفت و دیگر شد دل هرچه کند دگر نمی‌گیرد

1 از دور بدیدم آن پری را آن رشک بتان آزری را

2 در مغرب زلف عرض داده صد قافله ماه و مشتری را

1 معشوقه به رنگ روزگارست با گردش روزگار یارست

2 برگشت چو روزگار و آن نیز نوعی ز جفای روزگارست