1 گر موی تو را مشک خطا می گویم در تاب مرو که من خطا می گویم
2 بالای تو گر به سرو گفتم به مرنج زیرا که حدیث ناروا می گویم
1 سنبل تر دمیده بر گل دوست بوی گل میدمد ز سنبل دوست
2 باد عنبر شمیم میگذرد یافت بویی مگر ز کاکل دوست
1 ای ملک طراوت به تو زیبنده ولایق روی تو و گلبرگ طری هر دو مطابق
2 از طرّه ی تو بوی برد عنبر سارا وز چهره ی تو رنگ برد برگ شقایق
1 دلم فریفتهٔ آن شمایل عربیست که شکل و شیوه او را هزار بوالعجبیست
2 خیال لعل لبش در درون سینه من چو باده در دل پر خون شیشهٔ حلبیست