1 گر شمع تو بی زحمت پروانه بماند خورشید چو سایه ز تو درخانه بماند

2 از باده لبهای تو گر دل بشود مست درسلسله زلف تو دیوانه بماند

3 خون گشته دلی از خود آویخته دارد هر تار که از فرق تو در شانه بماند

4 ای گنج روان در دل ویران کنمت جای تابو که مگر گنج به ویرانه بماند

5 افسانه عشق تو شدم آه و دریغا ترسم که نمانم من و افسانه بماند

6 روزی که حسن جان گرامی به تو بخشد بالله که برو صد جان شکرانه بماند

7 گوی از همگان برد به اقبال شهنشه بر تار تو یک بود ندیمانه بماند