گر ترا طبع داوری بودی از انوری ابیوردی غزل 279

1 روی برگشتنم از روی تو نیست که جهانم به یکی موی تو نیست

2 زان ز روی تو نگردانم روی که به جز روی تو چون روی تو نیست

1 کارم ز غمت به جان رسیدست فریاد بر آسمان رسیدست

2 نتوان گلهٔ تو کرد اگرچه از دل به سر زبان رسیدست

1 دوش در ره نگارم آمد پیش آن به خوبی ز ماه گردون بیش

2 گشته از روی و زلف خونخوارش خاک گلرنگ و باد مشک پریش