1 گر طالب مطلوب به هر آیینی شرط است که در طلب ز پا ننشینی
2 بگذار ز سر غرور و خودبینی را خواهی اگر ای دوست خدا را بینی
1 آنکه ناید به دلش رحم ز بیماری دل کی به یاد آیدش از حال گرفتاری دل
2 بس که دل بر سر دل ریختهای دل به رهش که تو را نیست دگر راه ز بسیاری دل
1 گردون چو زد لوای ولایت به بام ما سامان گرفت شرع پیمبر به نام ما
2 در نعت این بس است که روحالامین پاک آرد سلام بارو رساند پیام ما
1 ای دوست مرانم ز در خویش خدا را کز پیش نرانند شهان خیل گدا را
2 باز آی که تا فرش کنم دیده به راهت حیف است که بر خاک نهی آن کف پا را