1 اگر تو جرعه فشانی کمی بریز به خاک مرا ز خاک شدن در طریق عشق چه باک

2 به می فتاده‌ام اما ز ضعف جسم درو نیم غریق و روانم بر آب چون خاشاک

3 باشک دیده بشستم ز غیر رخ بنمای که جز پی نظر پاک نیست منظر پاک

4 فغان که جان و دلم سوخت ساقی گلچهر گهی ز آتش می گه ز روی آتشناک

5 سرم زدی و خوشم بر امید پابوسَت اگر ببندیش ای شهسوار بر فتراک

6 وزد چو صرصر عشق آن زمان رود به عدم به سان اخگر و خاکستر انجم و فلاک

7 ز غنچه و گل باغ فنا مگر فانی نشان دهد با دل چاک و خرقه صد چاک