گر روی تو را چو آینه بتوان از مجد همگر رباعی 441

1 ز پیش از آنکه برتابی عنانت دلم همراه شد با کاروانت

2 همی سوزد در آتش از غم آن که باد سرد یابد گلستانت

1 کجائی ای رخ تو نوبهار باغ جمال کجائی ای قد تو سرو بوستان وصال

2 کجائی ای گل خندان من دراین سرفصل که باز بر گل خندان وزید باد شمال

1 به جان تو که به جان رهی نگاه مکن به حال خود نگر و حال من تباه مکن

2 اگر چه حسن تو ما را پناه جان و دل است مبین در آئینه و حسن را پناه مکن