1 گر به عمری ز من دلشده ات یاد آید جان محنت زده از بند غم آزاد آید

2 دی صبا بوی تو آورد و بجان زد آتش ترسم این شعله زیادت شود ار باد آید

3 روزها رفت و دلت بر من غمدیده نسوخت گر چه از ناله من سنگ بفریاد آید

4 جان من، جانب احباب فراموش مکن زود باشد که سخنهای منت یاد آید

5 دل نه منزلگه سلطان خیال است، که او میهمانیست که در کشور آباد آید

6 بلبل دلشده گر ناله کند، عیب مکن در دیاری که نسیم گل و شمشاد آید

7 هیچ شک نیست که از پای درآید شاهی چشم خونریز تو گر بر سر بیداد آید