گر بگذری سوی چمن سرو سهی از کمال خجندی غزل 483

1 گر بگذری سوی چمن سرو سهی از جا رود ور زآنکه برقع افکنی صبر از دل شیدا رود

2 تا هست بر لوح بقا از جان نشان باور مکن کر دیده صاحبدلان نفش رخ زیبا رود

3 گرشد سرم در کار آن زلف عبیر افشان چه شد شوریدگانرا دائما سر در سر سودا رود

4 گفتم رسان ای دل برو از آب چشم من خبر دل گفت ما راکی رسد کآنجا حدیث ما رود

5 بوی وفا داری رود تا روز حشر از آب و گل در هر زمینی در من و عشقش حکایتها رود

6 هان ای رقیب از دامنش دست تصرف بگسلان بگذار کامشب همچو مه هر جا رود تنها رود

7 با بیخبر کم کن کمال از خاک پای او سخن چه سود اگر کحل بصر در چشم نابینا رود