گر مرا با درد عشقت از جهان ملک خاتون غزل 1275

1 گر مرا با درد عشقت چاره بودی خوش بدی ور شب وصل بتان همواره بودی خوش بدی

2 دستگیرم گر بدی وصل رخت در پیش ما گر شب هجران تو آواره بودی خوش بدی

3 سرو بستان را بود میلی خرامان سوی ما میل تو گر سوی این بیچاره بودی خوش بدی

4 شاد می دارد خیال وصل او ما را ولی بر غم دلدار اگر غمخواره بودی خوش بدی

5 گر شب وصلت بدیدی صبح بر بستی نقاب پرده هجران تو گر پاره بودی خوش بدی

6 زهره گفتن ندارم راز خود را در جهان ای دریغا گر مرا این چاره بودی خوش بدی