گر مرا به ماه رویت مهر از جهان ملک خاتون غزل 292

1 گر مرا به ماه رویت مهر باشد دور نیست زآنکه کس را در جهان مانند تو منظور نیست

2 تا به کی صبرم ز وصل خویش فرمایی بگو بیش از این صبرم ز روی خوب تو مقدور نیست

3 عاشقان روی تو هستند بسیاری ولیک هیچ کس را حالتی چون حالت منصور نیست

4 در فراقت جان به لب آمد مرا در انتظار گر بپرسد حال این بیچاره چندان دور نیست

5 تا به کی عذر آورد در دادن کام دلم گر کند تقصیر یارم بعد از این معذور نیست

6 من به دوری گر گرفتارم بگو با این طبیب رحمتش آخر چرا بر جان این رنجور نیست

7 من نیم تنها به عشق دوست مشهور جهان در جهان آن کیست کاندر عشق او مشهور نیست