گر به گوش خود ز مردم بشنوی از سلیم تهرانی غزل 68

1 گر به گوش خود ز مردم بشنوی گفتار را از خوی خجلت بشویی نسخهٔ اشعار را

2 شعر خود را گر به از هر شعر دانی دور نیست بهتر از آب بقا باشد عرق بیمار را

3 در بلندی همچو آن، دیگر نداری مصرعی زینت دیوان خود کن طرهٔ دستار را

4 در سواد نامه‌ات هر لفظ معنی می‌خورد چاره‌ای کن آخر این موران معنی‌خوار را

5 تا بداند رتبهٔ طبع بلندت را، سلیم بر سر راه حسود انداز این طومار را