1 اگر هیچ آن پری رخ را دمی پروای ما بودی سر گردون گردن کش به زیر پای ما بودی

2 وگر چون خضر ره دادی به آب زندگی ما را همیشه سبزه ی خطش تماشا جای ما بودی

3 اگر در حسن گفتندی که ممتاز است در عالم به هر سر نامه بر عنوان بت رعنای ما بودی

4 ملامت گوی کی بودی چنین افتاده در شنعت بخاری در دماغ او گر از سودای ما بودی

5 دوباره کی بدی حاجت به حشر عامیان ما را اگر روز قیامت هم شب یلدای ما بودی

6 خردمندان ندانستند مجنون را ز خود بینی اگر بودی چو او مستی هم از صهبای ما بودی

7 ملک گر هیچ یار استی به خلوت جای ما آمد دمی از پای ننشستی قدح پیمای ما بودی

8 دریغا این همه رفعت که ما را هست در رتبت چه بودی گر قبای عشق بر بالای ما بودی

9 اگر بر شمع ما کردی تهتّک همچو پروانه نزاری کی چنین در عشق نا پروای ما بودی