گر فضل کنی ندارم از ابوسعید ابوالخیر رباعی 388

1 خیام تنت بخیمه میماند راست سلطان روحست و منزلش دار بقاست

2 فراش اجل برای دیگر منزل از پافگند خیمه چو سلطان برخاست

1 از ما همه عجز و نیستی مطلوبست هستی و توابعش زما منکوبست

2 این اوست پدید گشته در صورت ما این قدرت و فعل از آن بمامنسو بست

1 در رفع حجب کوش نه در جمع کتب کز جمع کتب نمی‌شود رفع حجب

2 در طی کتب بود کجا نشهٔ حب طی کن همه را بگو الی الله اتب

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما