1 گر تو نگویی به من من به که دانم ترا در نظر دیده ای دیده از آنم ترا

2 من به خود الا چو خود هیچ نبینم دگر حیف بود گر زخود باز ندانم ترا

3 هستی من نیستی جز به وجود تو نیست بود توانم به تو دید توانم ترا

4 هرچه تو گویی بیا آمدم از تو به تو من کی ام اندر میان هم به تو خوانم ترا

5 هم تو نهی بر دلم دست و ترحّم کنی از تو به بازوی خود کی بستانم ترا

6 من به جهان در که ام کالبدی نیم جان گر تو نگویی که من جان و جهانم ترا

7 جان نزاری به تو زنده والّا نبد با تو توان بودنی بی تو، چه دانم ترا