گر روی به مردم ننمایی چه کند کس از جامی غزل 473

1 گر روی به مردم ننمایی چه کند کس ور چشم ترحم نگشایی چه کند کس

2 آیی برم آن دم که شوی از همه فارغ آن لحظه اگر نیز نیایی چه کند کس

3 هر روز جدا از تو کشم محنت و دردی گر دیر کشد درد جدایی چه کند کس

4 گفتی که حذر کن ز بلا چون تو بلاجوی سر تا قدم آشوب و بلایی چه کند کس

5 چون جعد تو بر دامن گل غالیه ساید از سنبل تر غالیه سایی چه کند کس

6 هوش ار بربایی و خرد صبر توان کرد گر صبر هم از دل بربایی چه کند کس

7 جامی اگر آن شوخ نهد مایده وصل زان خوان کرم غیر گدایی چه کند کس