گر دلم را اشتیاق روی یاران از همام تبریزی غزل 182

1 لبت راست آب حیاتی دگر دهان تو دارد نباتی دگر

2 تو سلطان حسنی و ما بی‌نوا بود حسن را هم زکاتی دگر

1 دردمندان را ز بوی دوست درمان می‌رسد مژدۀ فرزند پیش پیر کنعان می‌رسد

2 یوسف کنعانی از زندان همی‌یابد خلاص خاتم دولت به انگشت سلیمان می‌رسد

1 بر سر کوی تو سرها می‌رود جان فدای روی زیبا می‌رود

2 نیست کویت منزل تر دامنان هر که عیار است آنجا می‌رود