گر دلم را اشتیاق روی یاران نیستی از همام تبریزی غزل 182

1 جان را به جای زلفت جای دگر نباشد زین منزل خوش او را عزم سفر نباشد

2 جانا دلم ربودی گویی خبر ندارم در زلف خود طلب کن زانجا به در نباشد

1 دلم شکست بدان زلف‌های پرشکنش که زیر هر خم زلفش صد انجمن دارد

2 هزار جان گرامی فدای یک نفسش که رهگذر نفسش زان لب و دهن دارد

1 ماه‌رویان زلف مشکین را پریشان کرده‌اند عاشقان دنیی و دین در کار ایشان کرده‌اند

2 نور صبح از پرده شب آشکارا می‌شود گر چه عارض را به زیر زلف پنهان کرده‌اند