1 گر بر حدیث اهل دل انکار می کنی بسیار بی حقیقت و بسیار کودنی

2 از نفس دور باش، که دل را سیه کند با عقل و جان گرای، که مرآت روشنی

3 از ذات تا صفات و از آنجا بعقل و نفس منقول گشته ای، که حدیث معنعنی

4 ای جان و زندگانی و ای راحت روان بر من جفا مکن، که «سیور من بجان سنی »

5 حق را بیاد دار و فراموش کن ز غیر تا کی چو کرم پیله تو بر خویشتن تنی؟

6 خود را نکو شناس و خدا را نکو بدان گراز صوامعی و گر از دیر ارمنی

7 بی یاد دوست یک نفسی نیست قاسمی ای شیخ روزگار «نچون سانمیسن منی »؟