گر با تو بنای وصل آغاز نهیم از کمال‌الدین رباعی 661

1 عشق تو گردست در زمانه برآرد ز آدمیان قحط جاودان برآرد

2 رخصت آهی بده که تا دل تنگم یک نفس آخر بدین بهانه برآرد

1 از تو جز درد دل و خون جگر حاصل نیست چه کنم جان؟ چو جزین هیچ دگر حاصل نیست

2 بر نبندد ز میان تو کمر طرفی، از آنک در میان خود بجز از طرف کمر حاصل نیست

1 شب نیست کم ز هجر تو صد غم نمی رسد اشکم بچار گوشۀ عالم نمی رسد

2 اندر تو کی رسم؟ که نسیم سحرگهی در گرد آن کلالۀ پر خم نمی رسد