گر خاک در یار نَرُفتیم از خلیل‌الله خلیلی رباعی 13

1 چو گم شد پرتو عشق از دل من خدایا چیست جز غم حاصل من

2 سحاب عشق اگر یکدم نبارد بسوزان خرمن آب و گل من

1 یارب سوزی که جسم و جان را سوزم این کارگه سود و زیان را سوزم

2 یک شعلهٔ جان‌سوز که در آتش آن خود را سوزم هر دو جهان را سوزم

1 سرمایهٔ عیش، صحبت یاران است دشواری مرگ، دوری ایشان است

2 چون در دل خاک نیز یاران جمعند پس زندگی و مرگ به ما یکسان است