گر سقف سپهر گردد آیینهٔ چین از ابوسعید رباعی 564

1 ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست دادست ترا دو چیز کان هر دو نکوست

2 هم سیرت آنکه دوست داری کس را هم صورت آنکه کس ترا دارد دوست

1 کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست تا بو که توان راه به جانان دانست

2 ره می‌نبریم وهم طمع می‌نبریم نتوان دانست بو که نتوان دانست

1 کردم توبه، شکستیش روز نخست چون بشکستم بتوبه‌ام خواندی چست

2 القصه زمام توبه‌ام در کف تست یکدم نه شکسته‌اش گذاری نه درست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما