1 گر شبی آن مه ز منزل بی نقاب آید برون ز اول شبه تا دم صبح آفتاب آید برون

2 تا به چشم من خیال آن به آمد خواب رفت چون نمک افتد درون دیده خواب آید برون

3 از جگر خونی که ریزم دل غذا میسازدش فرت آتش باشد آن خون کز کباب آید برون

4 هر کجا باشد نشان پای او آنجا به چشم خاک برداریم چندانی که آب آید برون

5 کی برون آبد البته از عهده بوسی که گفت چون محال است آب حیران کز سراب آید برون

6 خرقه های صوفیان در دور چشم مست تو سالها باید که از رهن شراب آید برون

7 با همه تقوی و زهد ار بشنود نامت کمال از درون صومعه مست و خراب آید برون