1 گر شبی آن مه ز منزل بی نقاب آید برون ز اول شبه تا دم صبح آفتاب آید برون
2 تا به چشم من خیال آن به آمد خواب رفت چون نمک افتد درون دیده خواب آید برون
3 از جگر خونی که ریزم دل غذا میسازدش فرت آتش باشد آن خون کز کباب آید برون
4 هر کجا باشد نشان پای او آنجا به چشم خاک برداریم چندانی که آب آید برون
5 کی برون آبد البته از عهده بوسی که گفت چون محال است آب حیران کز سراب آید برون
6 خرقه های صوفیان در دور چشم مست تو سالها باید که از رهن شراب آید برون
7 با همه تقوی و زهد ار بشنود نامت کمال از درون صومعه مست و خراب آید برون