گر زمین از جا رود، آزادگان از سلیم تهرانی غزل 95

1 گر زمین از جا رود، آزادگان را باک نیست همچو نخل موم، ما را ریشه‌ای در خاک نیست

2 نیست حرف آرزو بر گفتگوی ما سوار همچو باد انفاس عیسی مرکب خاشاک نیست

3 طایر همت نمی‌گنجد در این تنگ‌آشیان همچو عنقا جای ما در بیضهٔ افلاک نیست

4 شمع معذور است اگر در پردهٔ فانوس رفت چون حباب باده، چشم اهل مجلس پاک نیست

5 باغبان داند که گل را خندهٔ مستانه چیست نیست یک گلبن که در پایش خمی در خاک نیست

6 ای گل باغ لطافت، در کدامین مجمع است کز غم عشقت چو یوسف صد گریبان‌چاک نیست

7 باد دستان گرچه بسیارند در گلشن سلیم هیچ کس را دست بر بالای دست تاک نیست