گر پردهٔ گردون ز سرشگم از محتشم کاشانی غزل 389

1 گر پردهٔ گردون ز سرشگم نکشد نم میسوزمش از صاعقه آه به یکدم

2 گر سر فنی از تن چون موی من ای شوخ مهرت ز دل من سر موئی نشود کم

3 چون موی توام در دو جهان جهان روی سیه باد گر یک سر موی تو فروشم به دو عالم

4 گر دم به دمم گریه گلو گیر نگردد در نه فلک آتش زنم از آه دمادم

5 ای جای دلنشین تو مهمان سرای چشم یک دم چراغ دل شو و بنشین به جای چشم