1 گر شهر حرام است و گرماه صیام است بودن نفسی بی می و معشوق حرام است

2 آورده برفتار صنوبر که خرام است کردست بپا شور قیامت که قیام است

3 دل برده بیک عشوه که این رسم نگاه است جان داده بیک گفته که این طرز کلام است

4 زاهد مگر از وعده ی جنت برد از راه آنرا که نه در کوی خرابات مقام است

5 با غیرنه خشمی، نه بما گوشه ی چشمی چیزی که در او جای نشاط است کدام است