گر تکیه گاه گلخن و گر مسند از عرفی شیرازی غزل 72

1 گر تکیه گاه گلخن و گر مسند جم است رویم به روی محنت و لب بر لب غم است

2 ما بار نیکنامی عصمت نمی کشیم رندی حریف ماست که بد نام عالم است

3 صد سیل فتنه آمد و گردی بر نخاست قصر مراد ماست که موقوف یک نم است

4 اسلام نی، ز درد مسلمانیم به جاست بازیچه ای به عادت طفلانه، محکم است

5 جز در کنار دوش ملامت نیارمید این بی قرار دل، که جگر گوشه ی غم است

6 عرفی تمام لاف مسلمانی است، لیک تا لب گشوده ایم به صد رنگ ملزم است