گر آن گلبرگ خندان در گلستانی از هاتف اصفهانی غزل 37

1 دل بوی او سحر ز نسیم صبا شنید تا بوی او نسیم صبا از کجا شنید

2 بیگانه گفت اگر سخنی در حقم چه باک این می‌کشد مرا که ازو آشنا شنید

1 به یک نظاره چون داخل شدی در بزم میخواران گرفتی جان ز مستان و ربودی دل ز هشیاران

2 چه حاصل از وفاداری من کان بی‌وفا دارد وفا با بی‌وفایان، بی‌وفائی با وفاداران

1 رفتی و دارم ای پسر بی تو دل شکسته‌ای جسمی و جسم لاغری جانی و جان خسته‌ای

2 می‌شکنی دل کسان ای پسر آه اگر شبی سر زند آه آتشین از دل دلشکسته‌ای